Okulöncesi Çocukların Sosyal-Duygusal Uyumu, Anne Babaların Evlilik Doyumu ve Ego Durum İlişkileri
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.12100502Anahtar Kelimeler:
Sosyal duygusal uyum- Ego durumları- Evlilik doyumuÖz
Bu araştırmanın amacı, beş-altı yaş okul öncesi eğitimi alan çocukların sosyal duygusal uyumu, anne babaların evlilik doyumu ve ego durumları arasındaki ilişkileri incelemektir. Araştırmanın evreni 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Denizli il merkezinde ilkokula bağlı anasınıflarına ve bağımsız anaokullarına devam eden beş-altı yaş çocuklarından ve onların ebeveynlerinden oluşmaktadır. Örneklem ise 208 çocuk ve ebeveynlerinden (208 anne, 208 baba) oluşmuştur. Yapılan korelasyon analizleri sonucunda okul öncesi eğitim alan çocuklarında sosyal duygusal uyumun sosyal yetkinlik boyutunun; evlilik doyumu, ego durumlarının koruyucu ebeveyn, yetişkin ve altın çocuk boyutları ile pozitif, asi çocuk boyutu ile negatif, kızgınlık-saldırganlık boyutunun; evlilik doyumu, ego durumlarının koruyucu ebeveyn ile negatif, eleştirel ebeveyn, doğal çocuk ve asi çocuk boyutları ile pozitif, anksiyete-içedönüklük boyutunun; evlilik doyumu, ego durumlarının koruyucu ebeveyn ve yetişkin boyutları ile negatif, doğal çocuk ve asi çocuk boyutları ile pozitif yönde anlamlı düzeyde ilişkili olduğu görülmüştür. Ayrıca, evlilik doyumunun; ego durumlarının koruyucu ebeveyn boyutu ile pozitif, doğal çocuk ve asi çocuk boyutları ile negatif yönde anlamlı düzeyde ilişkili olduğu bulunmuştur. Yapılan regresyon analizleri sonucunda, anne evlilik doyumunun ve ego durumlarının, çocukların sosyal yetkinlik değişkenliğini yaklaşık %5; kızgınlık-saldırganlık değişkenliğini %6 ve anksiyete-içe dönüklük değişkenliğini %8 oranında; baba evlilik doyumunun ve ego durumlarının, çocukların sosyal yetkinlik değişkenliğini %3; kızgınlık-saldırganlık değişkenliğini %11 ve anksiyete-içe dönüklük değişkenliğini %10 oranında yordadığı bulgulanmıştır
İndirmeler
Referanslar
Atan, A. (2016). Aile İletişim Becerileri Psikoeğitim Programının Ebeveynlerin İletişim Becerilerine, Çift Uyumuna, Evlilik Doyumuna Ve 5-6 Yaş Çocuklarının Sosyal Duygusal Uyumuna Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversite Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli
Atasoy, Ş. ve Zoroğlu, M. A. (2006). Sınıf öğretmenleri okul öncesi eğitimi alan ve almayan çocukları bazı beceriler açısından nasıl değerlendiriyor? Ulusal Sınıf Öğretmenliği Kongresi. 14-16 Nisan, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Başal, H. A. (2004). Gelişim ve psikoloji: Nasıl mutlu bir çocuk yetiştirebilirim? (1.baskı). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Berne, E. (1964). İnsanların oynadığı oyunlar. (çev. H. Ü. Haktanır) İstanbul: Koridor Yayıncılık. (Orijinal çalışmanın basım tarihi 1966).
Buluş, M. (2016, Mart). 5-6 yaş çocuklarında sosyal duygusal uyum: aile yılmazlığı, ego durumları, evlilik doyumu ve iletişim becerilerinin rolü açısından bir analiz. Sözel bildiri, Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Kongresi, İstanbul.
Can Yaşar, M. (2011). Anne ve öğretmen görüşlerine göre çocukların sosyal uyum ve becerilerinin incelenmesi. Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 99-112.
Corey, G. (2011). Theory and practice of group counseling. California: Thomson Brooks/Cole.
Çorapçı, F., Aksan, N., Yalçın, D. A. ve Yağmurlu, B. (2010). Okul öncesi dönemde duygusal, davranışsal ve sosyal uyum taraması: sosyal yetkinlik ve davranış değerlendirme–30 ölçeği. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 17 (2), 63-74.
Dökmen, Ü. (2017). Aile-içi iletişim çatışmalarının transactional ve graph analiz ile incelenmesi. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/519/6501.pdf sayfasından erişilmiştir.
Gülay, H. ve Önder, A. (2011). Annelerin tutumlarına göre beş-altı yaş çocuklarının sosyal-duygusal uyum düzeyleri. Celal Bayar Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 89-106.
Harris, T. (2004). I’m OK you’re OK. New York: Avon Books.
Humphreys, T. (2003). Çocuk eğitiminin anahtarı: Özgüven. (Çev. T. Anapa) İstanbul: Epsilon Yayıncılık. (Orijinal çalışmanın basım tarihi 1996).
James, M., & Jongeward, D. (1993). Kazanmak için doğarız. (çev. B. Konur) İstanbul: İnkılap Yayınevi. (Orijinal çalışmanın basım tarihi 1978).
Kandır, A. (2004). Gelişimde üç-altı yaş: Çocuğum büyüyor. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Kök, M., Tuğluk, M. N. ve Bay, E. (2005). Okul öncesi eğitimin öğrencilerin gelişim özellikleri üzerindeki etkisinin incelenmesi. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 294-303.
ktay, A. (1999). Okul öncesi eğitim ve temel ilkeleri, Marmara Üniversitesi anaokulu/anasınıfı öğretmeni el kitabı. Lefkoşa, İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
Navaro, L. (1990). Beni duyuyor musun? İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
Oktay, A. (2000). Yaşamın sihirli yılları: Okul öncesi dönem. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Ömeroğlu, E. ve Ulutaş, İ. (2007). Çocuk ve ergen gelişimi. İstanbul: Morpa Yayıncılık.
Önder, A. (2005). Okul öncesi dönemde akran ilişkileri. A. Oktay ve Ö. U. Polat (Ed.), Okul Öncesi Eğitimde Güncel Konular (s. 131-146). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Ryder, V., & Decker, C. A. (2013). Parents and their children. Goodheart-willcox Publ.
Sabatelli, R. (1984). The marital comparison index: A measure for assessing outcomes relative to expectations. Journal of Marriage and Family, 46, 651-662.
San Bayhan, P. ve Artan, İ. (2009). Çocuk gelişimi ve eğitimi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Spanier, G., & Cole, C. (1976). Toward clarification and investigation of marital adjustment. Journal of Marriage and Family, 121-146.
Stewart, I., & Joines, V. (1987). TA today. England: Lifespace Publishing.
Tezer, E. (1986). Evli eşler arasındaki çatışma davranışları: Algılama ve doyum. Yayınlanmamış doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Ünsal, F. Ö. (2010). Okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 60-72 aylık çocukların sosyal duygusal uyumları ile davranış sorunları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Whittlesey, R. (2017). Transactional analysis: A theoretical position as an aid in parent counseling. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED068854.pdf sayfasından erişilmiştir.
Yalçın, H. (2010). Çocuk gelişimi. İstanbul: Nobel Yayıncılık.
Yavuzer, H. (1993). Okul Öncesi dönemde ailenin işlevi. ya-pa okul öncesi eğitimi ve yaygınlaştırılması semineri 2-3. Lefkoşa: Ya-Pa Yayınları.
Yavuzer, H. (2005). Doğum öncesinden ergenlik sonuna çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Yayınları.
Yavuzer, H., Demir, İ. ve Koç, M. (2006). Eğitim psikolojisi, gelişim ve öğrenme . İstanbul: Nobel Yayıncılık.
Yılmaz, A. (2001). Eşler arasındaki uyum: kuramsal yaklaşımlar ve görgül çalışmalar. Aile ve Toplum Eğitim Kültür ve Araştırma Dergisi, 1(4), 12-20.
Yılmaz, F. E. (2014). Evli bireylerin ego durumları ile evlilik uyumları ve çocukların okul başarısı arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İstanbul:
Zembat, R. ve Unutkan Polat, Ö. (2001). Okul öncesi dönemde çocuğun sosyalleşmesinde ailenin yeri. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
İndir
Yayınlanmış
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Uluslararası Öğrenen Toplum Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
